Okrutni kriminalci koji pokazuju agresivno ponašanje od najranijeg djetinjstva imaju drugačiju strukturu mozga, pokazalo je veliko istraživanje.
Tokom istraživanja analizirano je gotovo 7.000 snimaka mozga ljudi starijih od 45 godina, od kojih je trećina imala historiju asocijalnog ponašanja.
Istraživanje je pokazalo da oni koji su iza sebe imali problematično ponašanje imaju manji mozak i tanji korteks u dijelovima odgovornim za ponašanje i kontroliranje emocija, piše “DailyMail”.
Naučnici su, također, pregledali kriminalne dosjee ove grupe i ispitivali njihove nastavnike i osoblje koje je s njima radilo. Identificirali su grupu od 80 odraslih s konstantnom historijom delinkventnog i asocijalnog ponašanja – od ujedanja druge djece u vrtiću do porodičnog nasilja u odraslom periodu.
Nivo delinkventnog i asocijalnog ponašanja učesnika studije mjeren je na svake dvije godine, od sedme do 26.
Učesnici su praćeni i u odraslom dobu, a osamdeset njih je asocijalno ponašanje imalo tokom čitavog života. Samo u periodu od 26. do 28. godine osuđivani su u prosjeku pet puta.
Oni koji su pravili probleme samo u periodu adolescencije nisu imali značajne razlike u izgledu mozga u odnosu na većinu populacije.
Istraživanje su proveli naučnici s Univerziteta u Londonu (UCL), a studija je objavljena u magazinu “The Lancet”.
Naučnici su koristili MRI skenove mozga učesnika starijih od 45 godina, poredili površinu i debljinu 360 različitih dijelova korteksa.
Rezultati su pokazali da je kod ljudi s asocijalnim ponašanjem čak 282 od 360 regija mozga manje, u odnosu na dijelove korteksa ljudi s normalnim ponašanjem, dok je kod problematične grupe na 11 od 360 dijelova mozga korteks tanji.
– Poslije svih snimaka koje smo vidjeli, vjerujem da ljudi s konstantnim asocijalnim ponašanjem zapravo žive s određenim hendikepom mozga. To je promijenilo moje viđenje tih ljudi – oni se čitav život, ustvari, suočavaju s invaliditetom – kaže koautor studije Teri Mofit.
Vodeći autor studije Kristina Karlisi rekla je da oni koji tokom čitavog života čine zločine moraju imati mnogo veću podršku od najranijeg perioda.
– Jedan broj pojedinaca koji čine zločine ima različitu strukturu mozga, što im otežava razvoj socijalnih vještina, i zbog toga im je potrebna pomoć – rekla je Karlisi.
Stručnjaci tvrde da rezultati ovog istraživanja mogu pomoći u otkrivanju uzroka nasilnog i kriminalnog ponašanja, a onda i mogućnost da se ono prevenira.